Het portaal van de sociale zekerheid gebruikt cookies om de site gebruiksvriendelijker te maken.

Meer weten× Ik begrijp het

Ga naar hoofdinhoud

Internationale sociale zekerheid

De internationale overeenkomsten van sociale zekerheid dragen bij tot een vlot en vrij verkeer van personen van het ene naar het andere verdragsluitende land door de rechten op socialezekerheidsuitkeringen veilig te stellen.

Een internationale overeenkomst van sociale zekerheid coördineert de toepassing van de nationale wetgevingen, maar wijzigt ze niet. In principe heeft een internationale overeenkomst geen betrekking op sociale bijstand of medische bijstand.

Om de mobiliteit van personen tussen landen vlotter te laten verlopen, heeft België internationale socialezekerheidsakkoorden gesloten.  Internationale socialezekerheidsakkoorden worden gesloten tussen verschillende landen (multilaterale akkoorden) of tussen twee landen (bilaterale akkoorden). 

Doorgaans worden multilaterale akkoorden gesloten in het kader van een internationale organisatie: 

  • de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO – Europees verdrag betreffende de sociale zekerheid van arbeiders werkzaam bij het internationaal vervoer);
  • of de Raad van Europa (Europees verdrag inzake sociale zekerheid).

De internationale socialezekerheidsakkoorden regelen in het algemeen de toepassing van de nationale socialezekerheidswetgeving wanneer je je van het ene naar het andere land verplaatst. 

De internationale socialezekerheidsakkoorden die België heeft ondertekend, hebben doorgaans dezelfde doestellingen:

  • een gelijke behandeling nastreven: de personen op wie de wetgeving van de akkoordsluitende landen van toepassing is, hebben in dezelfde situatie dezelfde rechten en plichten (recht op dezelfde uitkeringen, zelfde verplichte medefinanciering van de sociale zekerheid door middel van bijdragen of belastingen, …);
  • de toepasselijke socialezekerheidswetgeving bepalen: om te voorkomen dat een persoon aan meer dan één of aan geen enkele socialezekerheidswetgeving onderworpen zou zijn, leggen de akkoorden de regels vast die bepalen welke wetgeving van toepassing is; 
  • de verworven of bijna verworven rechten veiligstellen: tijdvakken van verzekering die in de akkoordsluitende landen worden vervuld, worden samengeteld om het recht op uitkeringen te doen ontstaan of om ze te berekenen (bv. Rustpensioenen);
  • zorgen voor exporteerbaarheid van socialezekerheidsuitkeringen: de verblijfsvoorwaarden voor de toekenning van uitkeringen worden opgeheven (bv. Invaliditeitspensioenen).